Over Mies

Hoi allen,  ik ben Mies op m'n paspoort Michael, altijd Michel genoemd en dus afgekort naar Mies.
 
Ik ben een geboren en getogen Rotterdammer(t) op nog net geen steenworp afstand van Rijndam. 
Ik ben 56 jaar en trotse vader van 2 kanjers van meiden en een geweldige schoonzoon. 
In maart 2004 kreeg ik een zwaar ongeval op t werk waardoor ik in t (Dijkzicht) Erasmus mc belande en daar te horen kreeg dat staan en lopen verleden tijd was, mijn dwarslaesie (T12)was geboren!!
In die tijd stond de wereld dus even op z'n kop. Ik had alles op de rails, huisje boompje beestje......je kent t wel. 
Ergens in April van dat jaar werd ik overgeplaatst naar Rijndam waar ik mezelf moest terug knokken om mezelf te kunnen redden in de grote boze mensen wereld, na 5 maanden intensief revalideren kreeg ik te horen dat ik met groot verlof mocht. 
Zo'n 1,5 jaar heeft het geduurd dat ik alles wat ik op de rit had bijna kwijt was en er alleen voor stond. Gelukkig heb ik t contact met m'n meissies nooit verloren. Ergens in 2007 of 2008 heb ik een dikke streep onder alles gezet en heb een nieuw Appartement gekocht dat in 2010 werd opgeleverd. Ik heb ergens in die tijd nog een poging gedaan om te gaan rolstoel-basketballen maar dat was niet helemaal mijn ding.
Even een sprong in de tijd, in 2012 en 2018 verloor ik mijn vader en moeder en in 2020 kwam corona  bij mij op bezoek en heeft mij bijna de nek omgedraaid, coma, geintubeerd, delier etc en kwam ik na 7 weken IC en 3 weken op de afdeling wederom terrecht in t vertrouwde Rijndam waar ik dacht zo klaar te zijn......dus niet. Na wat tegenslag door decubitus mocht ik na 4 maanden dan eindelijk naar huis.
Mei 2023 op de Coolsingel tijdens de huldiging van Landskampioen Feyenoord kwam ik in contact met onze teamcaptain John Jongeneel  en toonde mijn interesse voor de handbikebattle. 
Nu een kleine 2 jaar verder is het dan zo ver. Ik heb er volop zin in, al moeten er wel een paar pondjes af. Gelukkig heb ik een strenge 😉 buddy (Baukje) die mij naar de finish moet gaan brengen. De reden voor het meedoen is eigenlijk simpel,  je moet ooit wat geks hebben gedaan in je leven. Ik draag het wel op aan mijn ouders die graag in Oostenrijk kwamen en mijn goede vriend Henk die dit jaar met euthanasie uit t leven wil stappen en tegen die tijd er mogelijk niet meer is, ten slotte ben ik dan 2Km dichterbij hun. 

Buddy: Baukje Dirkzwager

Hi,
Ik ben Baukje Dirkzwager en ben al heel wat jaren werkzaam bij Rijndam Revalidatie als ergotherapeut op de polikliniek met mensen met Hersenletsel Van enige afstand heb ik jaren mogen meegenieten van al het enthousiasme en de mooie verhalen rondom de handbikebattle.
Ik ben nu dan ook super blij dat ik dit jaar een buddy mag zijn.
Ik kijk er naar uit om met elkaar stapje voor stapje toe te werken naar het einddoel: de Kaunertaler Gletscherstrasse op!
Als hardloper weet ik hoe fijn het is om gesteund te worden in je trainingen en hoe belangrijk het is om soms net even dat zetje in de rug te krijgen om jouw doel te bereiken.
Inmiddels ken ik “mijn handbiker” Mies Roedoe al een beetje. Een ras Rotterdammer, die de afgelopen weken heeft laten zien dat hij er helemaal  voor gaat. Er wordt bewuster met eten omgegaan, kilo’s verdwijnen en elke week worden en meer en meer kilometers gemaakt met de handbike. Er moet nog heel wat werk verzet worden. Vooral door hem en soms ook samen. Samen gaan we het avontuur aan, waarvan we beiden niet weten hoe het zal verlopen, maar ook beiden weten: Dit gaat lukken!
Hoe? Dat weten vertellen we jullie graag na 26 juni!