Over Antje
Hallo, ik heet Antje Beukelman -Weller en ik ben 53 jaar oud. Ik woon samen met Dick en onze volwassen zoon Hendrik in Rotterdam. Ik kom oorspronkelijk uit Duitsland maar woon al 31 jaar in Nederland en ja: Ik ben niet “Frau Antje”
Van beroep ben ik Sollicitatiecoach voor hoger opgeleiden met een beperking. Op het moment werk ik niet, omdat ik mantelzorger ben van mijn alleenstaande moeder in Duitsland.
In 1998 was ik zwanger van mijn zoon Hendrik. Ik kreeg last van een ernstige vorm van bekkeninstabiliteit. Na revalidatie in Rijndam en drie ingrijpende operaties en aansluitende revalidatie, heb ik nu last van veel zenuwpijn en zenuw klachten in mijn bekken en uitvalverschijnselen in mijn been rechts. Na 10 jaar operatie, revalidatie enzovoorts heb ik besloten dat het genoeg is en dat ik vooral een zo normaal mogelijk leven wil leiden. Via de pijnpoli ben ik behoorlijk goed ingesteld met medicatie.
Daardoor kan ik nog een beetje lopen en staan, maar ik zit meestal in de rolstoel of op andere aangepaste stoelen.
Vroeger was ik een gepassioneerde skiër en zwemmer. Het heeft nogal lang geduurd, voordat ik via omwegen tot het handbiken ben gekomen.
Eindelijk heb ik een sport gevonden, waar ik weer het gevoel heb, dat ik echt iets heb gedaan als ik mij na een fietsrit uit het fiets ‘worstel’.
Sinds ik vanaf 2020 met de ‘handbike battle’ dames meetrain, heb ik ook het gevoel weer ergens echt bij te horen. Dat geeft mij veel energie.
Ik heb in mijn droom niet eraan gedacht, dat ik dit jaar zelf deel zal uitmaken van de ‘Rijndam Racer Dames’ en nu profiteer ik van Corona. Dat klinkt wrang en is ook wrang, omdat ik de plek inneem van een deelneemster uit 2020,
(die om privé redenen is afgehaakt). Maar aan de andere kant zie ik het als een grote eer.
Ik ben extra gemotiveerd tijdens de trainingen en probeer zo vaak mogelijk te fietsen.
Daarom moet de familie helaas nog een beetje langer over mijn fiets in de woonkamer struikelen.
Eindelijk heb ik weer een groot doel. En dat zal ik halen ook!
Van beroep ben ik Sollicitatiecoach voor hoger opgeleiden met een beperking. Op het moment werk ik niet, omdat ik mantelzorger ben van mijn alleenstaande moeder in Duitsland.
In 1998 was ik zwanger van mijn zoon Hendrik. Ik kreeg last van een ernstige vorm van bekkeninstabiliteit. Na revalidatie in Rijndam en drie ingrijpende operaties en aansluitende revalidatie, heb ik nu last van veel zenuwpijn en zenuw klachten in mijn bekken en uitvalverschijnselen in mijn been rechts. Na 10 jaar operatie, revalidatie enzovoorts heb ik besloten dat het genoeg is en dat ik vooral een zo normaal mogelijk leven wil leiden. Via de pijnpoli ben ik behoorlijk goed ingesteld met medicatie.
Daardoor kan ik nog een beetje lopen en staan, maar ik zit meestal in de rolstoel of op andere aangepaste stoelen.
Vroeger was ik een gepassioneerde skiër en zwemmer. Het heeft nogal lang geduurd, voordat ik via omwegen tot het handbiken ben gekomen.
Eindelijk heb ik een sport gevonden, waar ik weer het gevoel heb, dat ik echt iets heb gedaan als ik mij na een fietsrit uit het fiets ‘worstel’.
Sinds ik vanaf 2020 met de ‘handbike battle’ dames meetrain, heb ik ook het gevoel weer ergens echt bij te horen. Dat geeft mij veel energie.
Ik heb in mijn droom niet eraan gedacht, dat ik dit jaar zelf deel zal uitmaken van de ‘Rijndam Racer Dames’ en nu profiteer ik van Corona. Dat klinkt wrang en is ook wrang, omdat ik de plek inneem van een deelneemster uit 2020,
(die om privé redenen is afgehaakt). Maar aan de andere kant zie ik het als een grote eer.
Ik ben extra gemotiveerd tijdens de trainingen en probeer zo vaak mogelijk te fietsen.
Daarom moet de familie helaas nog een beetje langer over mijn fiets in de woonkamer struikelen.
Eindelijk heb ik weer een groot doel. En dat zal ik halen ook!
Buddy Robin Los |
Mijn naam is Robin Los 56 jaar en ik ben Manager Facilitair & Huisvesting bij Rijndam. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om op de racefiets een stukje te rijden. Ik vind het een heerlijke manier om buiten te zijn en om mijn hoofd leeg te maken. Normaal gesproken vind ik al vervelend om tegen een viaduct op te fietsen en tegen een berg op rijden zat niet in mijn plannen.
Werkend bij Rijndam zie ik welke uitdagingen en obstakels onze patiënten moeten overwinnen om zichzelf te kunnen Verbazen. Uitdagingen waarvan ze zelf niet wisten dat ze er voor zouden komen staan, zijn plotseling hun dagelijkse realiteit. Ik ben buddy geworden bij de Rijndam Racers om een Rijndammer mee te helpen om iets dat onmogelijk lijkt, samen mogelijk te maken. En tegelijkertijd ook mezelf te gaan verbazen en tegen een berg op te fietsen. Misschien is het maar voor één keer in ons leven dat we samen een uitdaging van deze hoogte gaan overwinnen, maar wat een fijn gevoel moet dat zijn. |